zhańbić

zhańbić
глаг.
• опозорить
• позорить
• порочить
• срамить
* * *
zhańbi|ć
\zhańbićony сов. опозорить, обесчестить, осрамить
+

zbezcześcić, zniesławić

* * *
zhańbiony сов.
опозо́рить, обесче́стить, осрами́ть
Syn:

Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Смотреть что такое "zhańbić" в других словарях:

  • zhańbić — dk VIa, zhańbićbię, zhańbićbisz, zhańb, zhańbićbił, zhańbićbiony «okryć hańbą; zbezcześcić, zniesławić, pohańbić» Zhańbić kogoś oszczerstwem. Zhańbić dziewczynę, kobietę. Swoim postępowaniem zhańbił nazwisko, rodzinę. Zhańbić czyjeś dobre imię.… …   Słownik języka polskiego

  • zhańbić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}hańbić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zhańbić się — Nie zhańbić się nigdy pracą zob. praca 2 …   Słownik frazeologiczny

  • hańbić się – zhańbić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przynosić hańbę samemu sobie, postępując w sposób niegodny, nikczemny; okrywać się niesławą, kompromitować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Hańbić się kolaboracją, zdradą, tchórzostwem.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • hańbić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, hańbićbię, hańbićbi, hańbićbiony {{/stl 8}}– zhańbić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ściągać na kogoś, na coś hańbę, przynosić hańbę; okrywać niesławą …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • praca — 1. Człowiek pracy; ludzie pracy, świat pracy «człowiek pracujący zarobkowo; warstwa społeczeństwa utrzymująca się z pracy zarobkowej»: Walka pracobiorców z ubezpieczeniami to nic innego, tylko walka z prawem człowieka pracy do zdrowia i do… …   Słownik frazeologiczny

  • okryć — dk Xa, okryję, okryjesz, okryj, okrył, okryty okrywać ndk I, okryćam, okryćasz, okryćają, okryćaj, okryćał, okryćany 1. «nakryć z wierzchu albo ze wszystkich stron; osłonić, otulić» Okryć kogoś szalem, chustką, płaszczem. Okrywano róże słomą. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • pohańbić — dk VIa, pohańbićbię, pohańbićbisz, pohańbićhańb, pohańbićbił, pohańbićbiony «okryć hańbą; zbezcześcić, zniesławić, zhańbić» Pohańbić mundur, godło. Pohańbić dziewczynę. pohańbić się strona zwrotna czas. pohańbić Pohańbić się zdradą …   Słownik języka polskiego

  • pokalać — dk I, pokalaćam, pokalaćasz, pokalaćają, pokalaćaj, pokalaćał, pokalaćany 1. książk. «zhańbić, skompromitować, zbezcześcić» Nigdy nie pokalał rąk biciem. Pokalał własne nazwisko. 2. przestarz. «zanieczyścić, powalać kałem» Zły to ptak, który… …   Słownik języka polskiego

  • skalać — dk I, skalaćam, skalaćasz, skalaćają, skalaćaj, skalaćał, skalaćany daw. «zabrudzić, poplamić» przen. dziś żywa «zhańbić, sprofanować» Skalać nazwisko zbrodnią …   Słownik języka polskiego

  • splamić — dk VIa, splamićmię, splamićmisz, splam, splamićmił, splamićmiony książk. «zrobić na czymś plamę (plamy); powalać, zabrudzić, zbrukać (częściej we fraz. i w przen.)» Mundur splamiony krwią. ◊ książk. Splamić ręce krwią, zbrodnią; ręce czyjeś… …   Słownik języka polskiego


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»